OSCAR PADILLA UZAL é entrevistado por ALEJANDRA CALVO

ENTREVISTA SOBRE A CONVIVENCIA ENTRE DIFERENTES CULTURAS NUNHA CIDADE PATRIMONIO

Oscar Padilla Uzal é monitor de tempo libre e traballa co voluntariado.

1.- Poderías dicirnos que se sente ao tratar con rapaces de distintas culturas? Apréndese moito ou pouco deles? Son moitas as diversidades relixiosas, culturais ou de procedencia que se atopa unha persoa coma ti?

Pois, si claro, cada un ten a súa cultura, e son todas moi distintas e todas son igual de aceptables perfectamente. Penso que hai que respectalas.

Atopamos moita diversidade. Por exemplo, nos campamentos que facemos en Santiago, nun sitio como Cáritas e na asociación de Vite na que traballo, veñen xentes de todas as relixións e de clases sociais, e inténtase que estean todas xuntas e sen diferenzas entre elas.

2.- Canto tempo levas, dun xeito aproximado, tratando con xente tan distinta aquí, en Santiago? Con que asociación ou asociacións colaboras neste aspecto?

Eu levo cerca de 5 anos traballando de voluntariado, con nenos sobre todo. En Cáritas farei tres anos este verán, e logo colaboro cunha asociación en que levo case cinco anos, que fai actividades para nenos e xente maior, é a asociación de tempo libre de Vite.

3.- Algunha vez atopastes algún caso de discriminación por temas relixiosos, culturais ou raciais? No caso de telo, como facedes para erradicalo?

A verdade é que o único que vin algunha vez foron discusións. Os nenos son nenos, e a maioría son moi crueis, tanto se se van meter contigo pola túa relixión, como por ser gordo, ou son crueis en xeral. Pero claro, nós o que facemos é fomentar a igualdade e que hai que respectarse. Para erradicalo, o que nos gusta facer é realizar traballos de empatía e actividades nas que se poidan sentir na pel do outro e ver o que se sente e o que se sofre cando te agreden así.

4.- Aprecias malos xestos nos nenos composteláns cara aos inmigrantes? E algún tipo de rexeitamento cara a alguén diferente a eles?

Realmente, en sitios como no que eu vivo e como no que traballo, non se ven. Eles están acostumados a estar e tratar con todo tipo de culturas e de clases sociais. O único que vexo poden ser pequenas chuminadas que surxen de mínimas discusións ou problemiñas, pero nada grave.

5.- Temos entendido que se realizan actividades en Compostela nas vacacións de Nadal e Semana Santa. Apréciase un proceso de adaptación nestes rapaces e nas súas familias con estes proxectos?

A verdade é que para nos é un proxecto que non é cousa dun día, ten que ser educación, e vai co tempo. Por exemplo, os nenos que adoitan vir connosco seguen vindo durante tempo, e aprenden moito de nós, aprenden tolerancia e a respectar. Outros veñen a un campamento, ou veñen obrigados, que hai casos tamén, outros veñen e non volven; pois, queiras que non, eles non aprenden moito de nó, porque non teñen a oportunidade nin o interés. Pero si, nós esforzámonos en intentar fomentar a igualdade.

6.- Que visión cultural ou intercultural lle poderías aportar a outra persoa desde o teu punto de vista como persoa que trata con tanta diversidade?

Penso que todas as culturas teñen cousas moi positivas, e outras teñen cousas que non poden selo tanto. Pero non sei, eu neste tema son moi básico, o que penso é o que me gustaría transmitir, e é que somos todos cidadáns do mesmo mundo e a min non me teñen por qué poñer trabas se quero ir a un lado ou se quero ir a outro. Somos todos do mesmo sitio, nacemos todos no mesmo sitio: no mundo.

7.- Paréceche que Santiago é unha cidade acolledora cos inmigrantes? Encóntraste moitos casos de discriminación?

Si, eu creo que realmente hai moitas axudas, pero non soamente para inmigrantes, porque para a xente de aquí tamén as hai. Nese aspecto non creo que esteamos nada cerrados. Tampouco me parece dicir o mesmo “Santiago é unha cidade racista”, coma se cadra, “os santiagueses”. Aquí foméntase a axuda e a interculturalidade.

 Alex Calvo e Oscar Padilla

8.- Á hora de preparar actividades como as de vacacións ou mesmo durante o curso escolar, tedes en conta algúns aspectos para fomentar a tolerancia e o respecto? Poderías mencionarnos algúns? Estas actividades fanse con algunha intención de inculcar a igualdade aínda tendo diferenzas, por dicilo así?

É verdade que a min persoalmente gústame e teño feito, sobre todo, xogos de rol e cousas así, no que te metes na pel doutros e sentes o que hai. Por exemplo, hai unha actividade que me encanta, que se chama “comedores do mundo”, onde é un pouco fomentar que vexan o que hai por aí e que non en todos os sitios está igual, por desgraza, e que somos todos iguais.

E si, o que se busca é un pouco a empatía, o sentimento de que todo o mundo coñeza a realidade do que hai, e adoitan ser xogos que se fan para fomentar a tolerancia.

9.- Gústache coñecer rapaces e familias tan diversas? Pode resultar duro ou complicado tratar con algúns casos de discriminación? Adoitas aprender algo destas persoas?

A min encántame traballar nos campamentos que son un crisol de culturas, porque todo o mundo aprende de todo o mundo. Iso é xenial. É difícil enfrontarte á discriminación cando non sabes como levar un caso por descoñecemento, ou por calquera cousa, e non sabes como facer para resolver un conflito. Hai casos moi duros tamén. E todo o que se poida aprender de alguén no sentido que sexa é positivo.

10.- É posible que chegue a afectar psicoloxicamente ver como sofren as familias que acuden a vós?

Si, é algo moi duro ver ás veces as situacións familiares dalgunha persoa, pero cando traballas en cousas coma nós, aínda que é duro, tamén é satisfactorio pensar que os estás axudando da maneira que podes.

11.- Como lle contarías a un neno pequeno como é este labor que realizas?

A verdade é que é moi fácil. Traballamos, pero pasámolo xenial traballando un futuro mellor, pasando un presente súper divertido e fomentando moito con xogos a educación civil e a integridade. O que buscamos é que a xente madure moito e que abra moito a mente.