29 de xan. de 2016

OS QUE ESTABAMOS AQUÍ



                                 OS QUE ESTABAMOS AQUÍ

UXÍA GÓMEZ TORREIRA


 
Desde 5º curso de primaria levo con compañeiros inmigrantes na miña clase, pero non tiven moito trato con eles e elas. Agora que estou xa en 3º da ESO, teño dous compañeiros inmigrantes, un de Palestina e outra do Perú, e lévome ben con eles.
Penso que lles dou un bo trato, que me comporto como unha boa compañeira, e bótome moitas risas con eles. Trátoos como o que son, uns amigos máis,  xa que non discrimino a ninguén nin pola raza nin pola súa cultura, pois iso non é o importante.




VÍCTOR GONZÁLEZ ALMENA



Acollida aos meus compañeiros estranxeiros

No tempo que levo indo ao colexio de Roxos e ao Instituto Eduardo Pondal, tan só compartín clase con dous compañeiros estranxeiros, un rapaz e unha rapaza.

O primeiro deles foi Mudi, de Palestina. Empecei a estar no colexio e na mesma clase con el no curso de 3º de primaria en Roxos. Cando chegou, a nosa titora explicounos un pouco a súa historia, por que se atopaba en España e como o tiñamos que acoller. Pero a maior parte dos seus costumes, relixión, lingua e motivo da súa marcha de Palestina fóinolo contando el co paso do tempo. Ao principio era moi tímido e, aínda que non tardou moito en aprender ben o castelán e o galego, case non falaba connosco e nos recreos ía á biblioteca coa súa irmá Sara. Pero os demais mais eu, ao longo do curso, fomos facendo pouco a pouco amistade con el, interesándonos pola súa vida en Gaza, a súa relixión e os seus costumes. Co tempo, grazas á nosa axuda, Mudi converteuse nun máis e perdeu calquera resto da timidez que tiña entón. Invitounos aos seus cumpres e nós a el, xogaba ao fútbol ou brilé connosco no recreo, facíamos traballos xuntos, etc. En resumo, todos os nenos e nenas acollimos moi ben a Mudi e os nosos pais e nais en pouco tempo deron tamén unha boa acollida á súa familia.

A outra compañeira estranxeira é Estefany, de Perú. Coñecina cando cheguei ao Eduardo Pondal en 2º da ESO. Nese momento, ela xa tiña algúns amigos na clase, pero a maioría estaban noutros cursos ou noutras clases. Eu non teño moita relación con ela, pero sinto que está integrada e que foi ben recibida tanto polos alumnos como polos profesores. Paréceme que está ben connosco. 


 ALICIA JARDÓN FERNÁNDEZ:  

TODAS AS PERSOAS SOMOS IGUAIS    

Levo aproximadamente uns oito anos cun compañeiro que veu de Palestina, e tres anos cunha compañeira de Perú.
Agora a pregunta que estaredes a pensar será como nos fixemos amigos, porque por fóra somos moi distintos. E eu direivos: iso non ten nada que ver coa amizade. Por moi distintos que poidamos parecer, todos somos iguais por dentro, que é o que inflúe de verdade. Na amizade non importa de onde sexas, nin as diferenzas, pois dúas persoas moi opostas poden ser amigas.
Penso que todo o mundo debería levarse ben, e que non debería existir o rexeitamento a persoas alleas ao noso país.





 

Najla Shami: Unha cidade patrimonio faite máis aberto!

Vivir nunha cidade patrimonio: ven moita xente de fóra, de todas partes, iso faite un pouquiño máis aberto

 
Najla  asegura "A historia está construída polos vencedores". "Non me gustan as estatuas que celebran a conquistadores que mataron moita xente" e responde neste apartado as seguintes cuestións:  

1.- Que visión cultural ou intercultural lle podería aportar unha persoa coma ti a unha persoa galega?
2.- Nunha cidade cunha marcada presenza católica como Santiago, sentícheste algunha vez desprazada por ter outra relixión/por provires doutras culturas relixiosas?
3.- Viches a imaxe de Santiago Matamoros na Catedral? Que sentiches ao vela? Que opinas dunha imaxe así?

Najla Shami: O que botaba en falta era ver cores de pel distintas pola rúa

"EU O QUE BOTABA SEMPRE EN FALTA AO CAMIÑAR POLA RÚA ERA VER CORES DE PEL DISTINTAS. AGORA QUE AS HAI, ENCÁNTAME, É ALGO QUE ME FASCINA E ATRAE"

 Najla Shami opina da INTERCULTURALIDADE E COMPOSTELA

 

Neste apartado responde as seguintes cuestións:

1.- Es unha persoa acolledora cos estranxeiros?. Es acolledora cos inmigrantes?
2.- Dános a sensación de que en Compostela sempre houbo un trato afectivo especial de cara aos palestinos, había moitos nos anos 70 e 80 que viñan estudar medicina. Paréceche correcta esta afirmación ou tés outra idea?
3.- Que pensas da forma de ser dos galegos e en concreto da xente de Compostela, somos abertos a outras culturas ou non? Considérasnos respectuosos coas diferenzas culturais, lingüísticas, etc...?
4.- Consideras que o feito de ser unha cidade patrimonio da humanidade fai de Compostela unha vila máis acolledora que outras cidades? Por que? Cres que Santiago é unha cidade acolledora con outras culturas e cos inmigrantes?


NAJLA SHAMI , UNHA PALMEIRA EN COMPOSTELA

NAJLA, UN NOME ÁRABE QUE SIGNIFICA PALMEIRA OU NENA DOS OLLOS GRANDES
  
 A nosa entrevista a Najla Shami, dividímola en cinco partes, tratando os temas dos que nos interesaba a súa opinión. Foron reporteiros Mudi Ashour, Nerea Santos, Alexandra Calvo e Jorge Rodríguez.
Neste apartado fálanos da súa vida. Najla é unha palmeira, con imensos ollos que miran todo con curiosidade e cariño.  
Preguntas: 
1.- Poderías facernos un pequeno resumo da túa biografía e dos lugares en que residiches e que influíron na túa formación como persoa?
2.- Foches á escola en Santiago? A cal ou cales? Sentícheste integrada? Lembras algún momento discriminatorio por seres filla de estranxeiro?
3.- Cantos anos da túa vida viviches en Compostela? Algunha vez sentícheste discriminada en Compostela pola túa apariencia física?
4.- Cal das tres culturas, árabe, galega ou arxentina, influíu máis en ti, no teu carácter, na túa visión do mundo?
                                           https://youtu.be/frGprxbzNI4

 De entre as súas respostas destacamos as seguintes afirmacións:

"Sempre me sentín moi integrada. Eu tiven moita sorte. Penso que é unha idiosincrasia do pobo galego, que son xente que recibe a todo o mundo cos brazos abertos, nunca notei ningún tipo de racismo, de malas maneiras, nunca".
"En min influíron as tres culturas xuntas. Ata agora tiven máis influencia da galega, pero agora moita máis influencia da árabe".