SANTIAGO NO CORAZÓN: 30 ANOS DE CIDADE PATRIMONIO DA HUMANIDADE

Con data 4 de Decembro de 1985, a cidadanía de Compostela recibiu unha moi boa nova: a UNESCO declara a Santiago de Compostela Patrimonio da Humanidade, título que se lle dá a determinados sitios e monumentos do planeta que se consideran de valor cultural ou natural universal excepcional, coa fin de catalogalos, preservalos e dalos a coñecer para herdanza común da humanidade.

Cidades españolas Patrimonio da Humanidade. / Javier Belloso. El viajero. Elpais.com.

 

 

 

 

 

 

 

 

En España hai 15 cidades patrimonio da Humanidade: Alcalá de Henares, Ávila, Baeza, Cáceres, Córdoba, Cuenca,  Ibiza, Mérida, Salamanca, San Cristóbal de la Laguna, Santiago de Compostela,  Segovia, Tarragona, Toledo e Úbeda.

Compostela é unha cidade patrimonial, pero tamén posúe moita variedade de culturas: levamos oito séculos recibindo a  xente de fóra através dos diferentes Camiños, entre os que o Camiño de Santiago Francés  foi declarado tamén  Patrimonio da Humanidade en 1993.

Los Caminos de Santiago en España   Fuente:  montespino-elcaminodesantiago.blogspot.com

 No século XXI, a globalización está a mudar todo, pero Santiago segue sendo unha cidade acolledora de cara a todas as persoas que veñen de fóra, xa sexa como visitantes puntuais ou pensando en quedarse.
 Iso pretendemos demostrar co noso traballo, que vivimos nun lugar que podemos cualificar como unha "Compostela patrimonial e intercultural".

PAOLA SPERBERG, CANTANTE DE ÓPERA CHILENA AFINCADA EN COMPOSTELA

Paola Sperberg, nai de Agustín Gallagher Sperberg, alumno de 3º ESO do IES Eduardo Pondal, cóntanos por que elixiu Compostela para vivir, logo de algúns anos de residir en Tenerife.

                                             

Paola naceu en Concepción (Chile) e comezou moi noviña a interesarse polo canto, pois con oito anos xa formaba parte do coro do Colegio Metodista de Concepción. Continuou cos estudos musicais e, aínda que se matriculou na Universidade en Enxeñaría Civil, preferiu finalmente deixarse levar pola música, adicándose á opera, actuando con diversos coros de Paraguay e Chile. En Canarias participou no Coro da Ópera de Tenerife. Desde hai catro anos reside en Compostela, onde lle gusta moito vivir, porque lle parece un lugar  moi tranquilo.
 

Paola Sperberg

Poder interpretar ópera a diario no marco incomparable dunha Cidade Patrimonio da Humanidade, á beira da Catedral,  baixo o Arco de Xelmírez, é todo un luxo, e para os que pasamos por alí, tamén é un luxo poder escoitala.

Paola tivo a ben interpretarnos unha versión en galego do Coro dos escravos, de Nabucco. Agradecémosllo moito este esforzo por colaborar na normalización da nosa lingua.

LIBERDADE, LIBERDADE

(Coro do terceiro acto de Nabucco, de Giuseppe Verdi)

Cando cantas, eu canto coa túa liberdade

cando choras, tamén choro a túa pena

cando tremes, rezo pola túa liberdade

nos risos e nos choros, eu ámote

Lembrar un día sen luz, da túa miseria

o meu país esqueceu por un tempo quen eras

cando cantas, eu canto coa túa liberdade

cando ti estás ausente, eu espero...

É a túa relixión ou quizais realidade

unha idea revolucionaria

creo (eu) que ti es a única verdade

a nobreza da nosa humanidade

Por salvarte podemos loitar

esperarte sen desfalecer

cando cantas, eu canto coa túa liberdade

nos risos e nos choros, eu ámote

A canción de esperanza

é o teu nome e a túa voz

e a historia vainos levando cara á eternidade

Liberdade liberdade...

ENTREVISTA CON SHAMI ASHOUR, PRESIDENTE DA ASOCIACIÓN GALAICO-ÁRABE JENIN

 Entrevistamos a Shami Ashour, presidente da Asociación Galaico-Árabe Jenin. Leva 8 anos en Compostela, e confesa sentirse moi adaptado a esta cidade patrimonial.

Pregunta:  Podería facernos un pequeno resumo da súa biografía e dos lugares 
nos que residíu e que influiron na súa formación como persoa?

Yo nací en la franja de Gaza, en Palestina, precisamente en la ciudad de Khan-yunes. Hice mis estudios, la primaria, el instituto, el bachillerato en Khan-yunes y después me fui a la universidad de Al-Azhar, donde estudié en cuatro años la carrera de económicas yempresariales y me fui a trabajar a Arb Bank, Arab Banc es el banco más importante de Palestina y quizás de Oriente Medio. Trabajé nueve años y medio, cuando conseguí una beca para estudiar, hacer estudios superiores aquí en España. Vinimos a finales de 2007, practicamente en navidades del 2007 y empecé los cursos del doctorado. Desde que vinimos en 2007 estamos en Santiago, residentes en Santiago, no cambiamos, o sea, residimos en Gaza y en Santiago.

Pregunta: Como acabou residindo en Santiago?

Vine para estudiar, la vida da mil vueltas, desde pequeño quería hacer estudios superiores, quería trabajar como profesor universitario, quería conseguir el título de doctor. Hablando con un amigo, que tuvo una beca en Pamplona, me habló de una beca del ministerio de Exteriores, me presenté, la conseguí y escogí Santiago de Compostela precisamente porque tengo aquí a mi tío, estamos juntos y podemos estar en familia.

Compostela es una ciudad preciosa, tranquila y no muy extensa como Madrid o Barcelona, uno puede estar cómodo, la gente se conoce, conocemos a los compañeros, a las familias... 

Pregunta: Sentiuse desde sempre integrado?

Al principio, cuando uno no sabe comunicarse, no domina el idioma de donde está, se siente extraño, entonces al principio nos costó mucho. Vinimos sin saber una palabra de español y... y lo pasamos mal, verdaderamente mal. Los niños pues aprendieron el idioma rapidamente, no les costó mucho trabajo. A los mayores sí porque, aparte de estudiar y aprender el idioma, yo tuve que hacer los cursos del doctorado, hacer los trabajos que me mandaban hacer y al mismo tiempo pues adelante la familia. Una vez dominado el español pues, la verdad es que nos sentimos a gusto, integrados. 

La integración no es convertirte en otro, sino adaptarse al sitio donde está cada uno. Si un gallego va a vivir a Cataluña, necesita un tiempo de adaptación y si va a Reino Unido pasaría lo mismo, sería un poquito más dificil. A un árabe que viene de otra cultura, de otra lengua, de otra forma de vivir, le costaría más tiempo. Pero siempre digo que la integración nunca significa ser otro. Estaría bien que cada uno mantenga su identidad, sus raíces, y al mismo tiempo que respetan las costumbres y la forma de vivir de los demás. Hay que compartir, hay que respetar y así. Yo creo que en este sentido me siento muy tranquilo, porque tenemos muchos amigos, tenemos muchos conocidos, nos llevamos muy bien, no tenemos ningún tipo de malentendido con nadie, nos entendemos perfectamente. Y es de lo que se trata, no dejamos de ser árabes, no dejamos de ser musulmanes, pero al mismo tiempo nos sentimos parte de esta sociedad, o sea, no me siento diferente, la verdad. Ni mis hijos tampoco.

Pregunta: Lembra algún momento discriminatorio por ser estranxeiro?

No, discriminación tal y como lo define la palabra, no. Pero prejuicios sí, me encontré en más de una ocasión con prejuicios. Pero discriminación, nunca, yo la verdad en más de ocho años no me sentí nunca discriminado para nada.

Pregunta: Considera que o feito de ser patrimonio da humanidade fai de Compostela
 unha vila máis acolledora que outras cidades? Por que?

A ver, si es una ciudad patrimonio de la cultura, será por algo. La ciudad de Santiago recibe un montón de peregrinos que vienen de todos los lados, es una ciudad acogedora por naturaleza, la gente ya está acostumbrada a tener gente de muchos colores, de muchas razas, que vienen de todas las partes del mundo y es normal que sea acogedora, tú aquí pues preguntas a alguien en tal sitio y a lo mejor te acompaña para llevarte, te aconseja... por lo menos no ves este rechazo que puedes encontrar en otras ciudades, estás en una ciudad sin nombrarla pues a lo mejor te miran y te dan la espalda. ¿Entiendes? Pues esto en Galicia no pasa, en Santiago.

Pregunta: Que propoñería desde a asociación Jenin para chegar a unha

 convivencia pacífica, tolerante, respectuosa, realmente efectiva?

Escuchar, escuchar, hacer llegar tus ideas educadamente, hablar con el otro, respetar, mucho, mucho respeto hacia el otro y así es nuestro mensaje, de la asociación, fomentar la convivencia, la integración... compartir, compartir lo bueno, ayudar en todo lo que puede uno, explicar las ideas porque no hay nada peor que los prejuicios, como dice el refrán español, “no hay más ciego que el que no quiere ver” y en este sentido estaría bien que mire y escuche lo que piensan los demás y así  podremos compartir un mundo más seguro y más justo.

FUNDACIÓN ARAGUANEY: PONTE DE CULTURAS

FUNDACIÓN ARAGUANEY:

UNHA PONTE DE CULTURAS 

Pregunta:  Podería facernos un pequeno resumo da súa biografía e dos lugares en que residíu e que influíron na súa formación como persoa?

 

"Eu nacín en Palestina. Realmente es una tierra muy hermosa, donde nacieron casi todos los profetas y los hombre de fé y todas las religiones. Palestina es el centro del mundo. Está en la orilla oriental del Mediterráneo. Nací hace 65 años y somos 18 hermanos, y tengo una madre que aún vive, que tiene 82 años. Llevo en Santiago de Compostela 45 años, vine a estudiar medicina, soy médico, después hice Economía y acabé haciendo Periodismo."

 Tenía un abuelo que era sabio, y un día me enseñó algo que en vuestros colegios, en vuestras universidades no enseñan, y es la diferencia entre un ser humano y otro: no está en la riqueza, no está en el color, no está en la fuerza física... está en la cultura.  (...) ¿Y la cultura que quiere decir? Es la formación de una persona, su formación familiar, religiosa, académica y la información que es estar toda la vida aprendiendo, actualizando, investigando y después saber mezclar.

Preguntas:  Por que veu estudar medicina a Santiago? Sentíuse integrado na sociedade compostelana daquel momento? Lembra algún momento discriminatorio por ser estranxeiro?

 

Nací en un entorno de guerra, de guerra permanente, que dura más de cien años en Palestina. Cuando llegué aquí tenia 18 años, vine a estudiar aquí porque tenía unos tios en Venezuela, que me prometieron que si yo llegaba a España, aprendía español y entraba en la universidad, me ayudarían (...),  uno de mis tíos murió y tuve que buscarme la vida. Buscar trabajo, estudiar y compaginar las dos, hasta que terminé la carrera.

 Me sentí integrado porque yo quixe integrarme. La integración no depende ni de unos ni de los otros, depende de las dos partes, siempre es un proceso de dos (...), depende de la sociedad que te acoge y depende de ti, tienes que querer integrarte.  En cuanto a la discriminación, algún momento siempre hay, pero son motivos más bien de la ignorancia. Y yo he sentido esos momentos de discriminación...

Preguntas: 

.- Que pensa da forma de ser dos galegos e en concreto da xente de Compostela, somos abertos a outras culturas ou non? Considéranos respectuosos coas diferenzas culturais, lingüísticas, etc...?

.- Cre que Santiago é unha cidade acolledora con outras culturas e cos inmigrantes?

.- Considera que o feito de ser unha cidade patrimonio da humanidade fai de Compostela unha vila máis acolledora que outras cidades? Por que?

Los gallegos son de sociedad abierta, tiene una historia muy ligada a la emigración,  son gente hospitalaria (...) 

Santiago es una ciudad que recibe diariamente mucha gente de todas las culturas (...)  El 70% de la gente de Santiago no es de Santiago, y por lo tanto sean gallegos o sean nacionales o sean internacionales forasteros somos todos de Santiago. 

La gente de fuera hemos añadido a Santiago colores, sabores, cultura... Esta ciudad patrimonio de la humanidad no la hicieron los santos solos ni la iglesia, sino que la hizo la sociedad global, la santiaguesa y la del resto de los visitantes de Santiago.

Preguntas:

.- Nunha cidade cunha marcada presenza católica como Santiago, sentíuse algunha vez desprazado por ter outra relixión ou por provir doutras culturas relixiosas?

.- Viu vostede algunha vez a imaxe de Santiago Matamoros na Catedral? Que sentíu ao vela? Que opina dunha imaxe así?

No, no para nada, mira en primer lugar parto de que la idea de sentirse desprazado tienes que tú de alguna manera querer moverte. (...)  Santiago es una ciudad que, si te quieres desplazar, te desplazas tú  

Yo no creo en las historias de los santos que matan, no creo que las personas que matan sean santos... voy a creer que nunca hubo tal santo matón, puede haber un santo peregrino en cualquier caso.  

Pregunta: Cales son as finalidades máis importantes da Fundación Araguaney-Ponte de Culturas, da que vostede é presidente?

  
É intentar a través da cultura acercar o coñecemento dun lado a outro, sexa a nivel do cine, da música, das conferencias… a través en definitiva do coñecemento, non só a través da información. Nós facemos festivais de cine, conferencias, música… creamos dalgunha maneira un actor cultural na cidade de Santiago, tender pontes, que realmente entre a xente hai que tender pontes en ves de levantar muros, que é a moda que está aquí, cada vez que hai un conflito, a xente crea muros e sempre aillan ás persoas e os separa. Creo que para min o máis importante é tender pontes, porque polas pontes a xente sempre pode pasar dun lado para outro, comunícanse mellor.

Pregunta:  É evidente que o mundo actual debería camiñar cara a unha interculturalidade, a un respecto e a unha tolerancia de cara ás diferenzas persoais e individuais, pensa vostede que imos no bo camiño? Por que? Que propoñería desde a Fundación Araguaney para chegar a unha convivencia pacífica, tolerante, respectuosa, realmente efectiva?

Desgraciadamente debemos ir, pero non vamos. O acercamento, a tolerancia e definitivamente a paz non é un negocio, sen embargo a confrontación e as guerras son un grande negocio, e asistimos toda a nosa vida de que hai imperios que se crean e manteñen o poder. E calquera persoa que cuestione este poder, intentan machacalo con razón e sen razón, porque cren que o seu obxectivo final é o poder en si. (...) A cultura é o que diferencia a unha persoa doutra, imaxínate a un home culto e un non culto, un home culto pode chegar a onde queira.  (...)

Propoño que aos estudantes dende pequenos, aos universitarios, que á marxe de darlles información, asignaturas e examinalos, teñen que ensinarlles como pensar e menos exames. Eu o que busco é un mestre que me ensine a pensar, se a sociedade ensina, sempre temos paz, prosperidade e dereitos. 

FOROGI: FORO GALEGO DA INMIGRACIÓN

FOROGI: Foro Galego da Inmigración

ENTREVISTAS SOBRE A CONVIVENCIA ENTRE DIFERENTES CULTURAS NUNHA CIDADE PATRIMONIO:

FOROGI é o  Foro galego da inmigración,  unha asemblea aberta en que participan unhas 80 asociacións de inmigrantes e entidades de carácter social, sindical e político para, entre outras fins, a promoción da integración intercultural e a sensibilización da sociedade galega en torno ao fenómeno migratorio.  Entrevistamos a Miguel Fernández Blanco, presidente de FOROGI, que

Pregunta: Cales son as finalidades máis importantes do Foro Galego da Inmigración?

      "O obxectivo fundamental é intentar defender os dereitos das persoas migrantes de Galicia. É dicir,que teñan os mesmos dereitos que o resto das persoas, e logo na mesma liña, intentar promover unha sociedade intercultural". 

Pregunta: Desde a vosa experiencia como Foro, cales pensades que son os inmigrantes aos que máis lles custa adaptarse á nosa cultura galega?

 "Non somos moi partidarios da palabra adaptación, porque entendemos que nunha sociedade intercultural as culturas teñen que ser iguais. Hai que intentar que entre todos vaiamos facendo unha cultura nova, na que haberá elementos máis propios de aquí e outros elementos doutras culturas (...). Compostela é un lugar bastante cálido, moito máis agradable que Madrid, Barcelona, lugares moito máis hostiles para vivir".

Pregunta:  En que área centra máis as súas actividades FOROGI? Que tipo de actividades organiza?

"Ultimamente tendemos a facer, fundamentalmente, actividades de denuncia, actividades nos centros educativos de promoción da sociedade intercultural, encontros entre asociacións de inmigrantes, grupos de inmigrantes, son actividades un pouco dese tipo porque como foro, o obxectivo é intentar facer visible o colectivo aínda que as entidades, cada unha faga outro tipo de actividades".

Pregunta: No Foro Galego de Inmigración encontrou algún tipo de discriminación?

 "Temos moitas contra as que loitar, algún caso de tratamento que consideramos racista con algún rapaz como vós. Outras moi sutiles, como esas discriminacións  que nós chamamos de "as olladas", a forma de mirar distinto..."

Pregunta:  Que pensades da forma de ser dos galegos e en concreto da xente de Compostela, somos abertos a outras culturas ou non? Considéradesnos respectuosos coas diferenzas culturais, lingüísticas, etc...?

  "Eu non percibo que haxa un especial sensibilidade dos galegos, nós falamos disto moitas veces, e fixemos algunha montaxe nos traballos que se facían nos institutos, por exemplo vinculando inmigración de agora dos países do terceiro mundo coa emigración galega..." 

 

Pregunta: Que visión cultural ou intercultural lle podería aportar un foro como FOROGI á sociedade galega?

Nós estamos intentando defender sempre unha sociedade intercultural na que as culturas interactúen, e nós chamámoslle INTEGRACIÓN. Estamos todos nun círculo, ven unha persoa de fóra e nós o que facemos é metelo dentro. Pero o que defendemos e o que cremos que sería unha sociedade intercultural, sería que as persoas rompesen ese círculo e se convertisen en individuos que fagan un círculo novo entre os que xa están aquí e os que veñen de fóra.  (...) Pero realmente o límite coas persoas estranxeiras en España, en Galicia e en toda a Unión Europea, é que as leis non son iguais para todos.

Pregunta:  É evidente que o mundo actual debería camiñar cara a unha interculturalidade, a un respecto e a unha tolerancia de cara ás diferenzas persoais e individuais, pensades que imos no bo camiño? Por que? Que propoñeriades vós para chegar a unha convivencia pacífica, tolerante, respectuosa, realmente efectiva?

O futuro ten que ser necesariamente intercultural, este é un proceso que non se pode frear, o que hai que procurar é que para que realmente sexa intercultural é o que vos dicia antes: ter leis iguais para todos. .

EMILIO JOSÉ FERNÁNDEZ RIAL é entrevistado por ALEJANDRA CALVO

ENTREVISTA SOBRE A CONVIVENCIA ENTRE DIFERENTES CULTURAS NUNHA CIDADE PATRIMONIO

Emilio José Fernández Rial, monitor e director de tempo libre, profesor, traballa co voluntariado.

1.- Poderías dicirnos que se sente ao tratar con rapaces de distintas culturas? Apréndese moito ou pouco deles? Son moitas as diversidades relixiosas, culturais ou de procedencia que atopa unha persoa coma ti?

É unha experiencia moi satisfactoria e moi enriquecedora, porque se aprende moito doutras culturas, doutras persoas, doutras vivencias..., e aprendes a ver a vida dende outras perspectivas.

Respecto ás diversidades que atopamos, si, atopamos moitas. Sobre todo son as de procedencia, porque traballamos moito con xitanos, musulmáns e con moita xente que ven principalmente de América Latina: dominicanos, arxentinos, brasileiros, peruanos... A verdade é hai bastante diferenza entre uns e outros.

2.- Canto tempo levas, dun xeito aproximado, tratando con xente tan distinta aquí, en Santiago? Con que asociación ou asociacións colaboras neste aspecto?

Eu fago este ano dez anos, e traballo principalmente con Cáritas, e tamén traballei coa asociación Feitizo.

3.- Algunha vez atopaches algún caso de discriminación por temas relixiosos, culturais ou raciais? En caso positivo, como facedes para erradicalo?

Casos grandes grandes moi pouco, é dicir, moitas veces a maior parte dos conflitos que saen son pequenas cousas: algún insulto, algunha falta de respecto, etc. Pero por sorte, nunca tiven que enfrontarme a un gran conflito. Sempre utilizamos a palabra para erradicar estes problemas. Falamos con eles por separado, logo reunímolos, indo pola vía máis diplomática posible...

4.- Aprecias malos xestos nos nenos composteláns cara aos inmigrantes? E algún tipo de rexeitamento cara a alguén diferente a eles?

Non, hai de todo. Sempre hai algún rapaz que é bastante cruel, e hainos que repiten o que oen na casa ou ven na tele, pero en xeral non adoita haber moitos problemas con rapaces de distintas culturas.

5.- Temos entendido que se realizan actividades en Compostela nas vacacións de Nadal e de Semana Santa. Apréciase un proceso de adaptación nestes rapaces e nas súas familias con estes proxectos?

Si, a verdade é que non é algo moi salientable, pero algo sempre se ve. Pouquiño a pouco, ao ser actividades ao longo de todo o ano, e practicamente continuas, pois vanse adaptando, hai algunhas que non, outras que si; pero aos rapaces séntanlles moi ben.

6.- Que visión cultural ou intercultural lle poderías aportar a outra persoa desde o teu punto de vista como persoa que trata con tanta diversidade?

Pois, que a xente non se peche, que trate con xente doutras culturas, doutras nacionalidades, doutras ideas... porque sempre se enriquece. Se che gusta o que está mostrando, pois perfecto; senón, cada un é libre de expresar o que lle gusta. Pero é unha experiencia moi enriquecedora.

Alex Calvo con Emilio José Fernández Rial

7.- Paréceche que Santiago é unha cidade acolledora con inmigrantes? Encóntraste con moitos casos de discriminación?

Santiago ten moitas asociacións e sociedades que axudan moito a integrar a xente de fóra. E entón, polo que eu vin, hai moitos medios para integrar á xente.

8.- Á hora de preparar actividades como as de vacacións ou mesmo durante o curso escolar, tedes en conta algúns aspectos para fomentar a tolerancia e o respecto? Poderías mencionarnos algúns? Estas actividades fanse con algunha intención de inculcar a igualdade aínda tendo diferenzas, por dicilo así?

Normalmente o que tratamos é de que as actividades sexan o máis neutras posibles, que non teñan moitos matices dunha cultura, a non ser que sexan matices positivos, pero non adoitan estar orientadas cara ningunha cultura particular.

Normalmente, sempre que se fai a programación, as actividades teñen uns obxectivos, e moitas veces os obxectivos son fomentar o respecto, a responsabilidade, o traballo en equipo, a boa convivencia... e hai algunhas máis específicas, como xogos de rol e demais.

9.- Gústache coñecer a rapaces e familias tan diversas? Pode resultar duro ou complicado tratar con algúns casos de discriminación? Adoitas aprender algo destas persoas?

Atopas de todo: hai familias que son estupendas e outras coas que hai que traballar un pouquiño máis. E como dicía ao principio, coñecer xente sempre te vai enriquecer moito, coñecer outras formas de pensar, de ver as cousas...

Hai casos que poden ser un pouco complicados, porque nalgúns momentos hai que ter un pouco de man esquerda, máis delicadeza para tratar algúns conflitos sen chegar a molestar a alguén ou ferirlle os sentimentos.

Sempre, sempre adoito aprender destas persoas.

10.- É posible que vos chegue a afectar psicoloxicamente ver como sofren as familias que acuden a vós?

Afectar afecta, a cuestión é saber como dixerilo. Ter empatía é moi bo, pero cando estás traballando en voluntariado, e sobre todo con rapaces, tes que aprender a facerte, aínda que é un pouquiño contraditorio, o corazón de pedra, para que non te afecte e non personalizar os problemas dos demais, porque, senón, pouco lles podes axudar.

11.- Como lle contarías a un neno pequeno como é este labor que realizas?

Moi sinxelo, é un constante facer amigos, facer xogos, pasalo ben, rir, chorar ás veces, moito cariño, moito tempo e sobre todo moita moita imaxinación e moita implicación. É dicir, é unha experiencia que a toda persoa que poida experimentala, lla recomendaría, e a un neno pequeno, participar en calquera actividade que vexa que hai rapaces doutras culturas, doutras etnias, doutros países..., vaino pasar ben e vai saír moi feliz deste tipo de actividades.

OSCAR PADILLA UZAL é entrevistado por ALEJANDRA CALVO

ENTREVISTA SOBRE A CONVIVENCIA ENTRE DIFERENTES CULTURAS NUNHA CIDADE PATRIMONIO

Oscar Padilla Uzal é monitor de tempo libre e traballa co voluntariado.

1.- Poderías dicirnos que se sente ao tratar con rapaces de distintas culturas? Apréndese moito ou pouco deles? Son moitas as diversidades relixiosas, culturais ou de procedencia que se atopa unha persoa coma ti?

Pois, si claro, cada un ten a súa cultura, e son todas moi distintas e todas son igual de aceptables perfectamente. Penso que hai que respectalas.

Atopamos moita diversidade. Por exemplo, nos campamentos que facemos en Santiago, nun sitio como Cáritas e na asociación de Vite na que traballo, veñen xentes de todas as relixións e de clases sociais, e inténtase que estean todas xuntas e sen diferenzas entre elas.

2.- Canto tempo levas, dun xeito aproximado, tratando con xente tan distinta aquí, en Santiago? Con que asociación ou asociacións colaboras neste aspecto?

Eu levo cerca de 5 anos traballando de voluntariado, con nenos sobre todo. En Cáritas farei tres anos este verán, e logo colaboro cunha asociación en que levo case cinco anos, que fai actividades para nenos e xente maior, é a asociación de tempo libre de Vite.

3.- Algunha vez atopastes algún caso de discriminación por temas relixiosos, culturais ou raciais? No caso de telo, como facedes para erradicalo?

A verdade é que o único que vin algunha vez foron discusións. Os nenos son nenos, e a maioría son moi crueis, tanto se se van meter contigo pola túa relixión, como por ser gordo, ou son crueis en xeral. Pero claro, nós o que facemos é fomentar a igualdade e que hai que respectarse. Para erradicalo, o que nos gusta facer é realizar traballos de empatía e actividades nas que se poidan sentir na pel do outro e ver o que se sente e o que se sofre cando te agreden así.

4.- Aprecias malos xestos nos nenos composteláns cara aos inmigrantes? E algún tipo de rexeitamento cara a alguén diferente a eles?

Realmente, en sitios como no que eu vivo e como no que traballo, non se ven. Eles están acostumados a estar e tratar con todo tipo de culturas e de clases sociais. O único que vexo poden ser pequenas chuminadas que surxen de mínimas discusións ou problemiñas, pero nada grave.

5.- Temos entendido que se realizan actividades en Compostela nas vacacións de Nadal e Semana Santa. Apréciase un proceso de adaptación nestes rapaces e nas súas familias con estes proxectos?

A verdade é que para nos é un proxecto que non é cousa dun día, ten que ser educación, e vai co tempo. Por exemplo, os nenos que adoitan vir connosco seguen vindo durante tempo, e aprenden moito de nós, aprenden tolerancia e a respectar. Outros veñen a un campamento, ou veñen obrigados, que hai casos tamén, outros veñen e non volven; pois, queiras que non, eles non aprenden moito de nó, porque non teñen a oportunidade nin o interés. Pero si, nós esforzámonos en intentar fomentar a igualdade.

6.- Que visión cultural ou intercultural lle poderías aportar a outra persoa desde o teu punto de vista como persoa que trata con tanta diversidade?

Penso que todas as culturas teñen cousas moi positivas, e outras teñen cousas que non poden selo tanto. Pero non sei, eu neste tema son moi básico, o que penso é o que me gustaría transmitir, e é que somos todos cidadáns do mesmo mundo e a min non me teñen por qué poñer trabas se quero ir a un lado ou se quero ir a outro. Somos todos do mesmo sitio, nacemos todos no mesmo sitio: no mundo.

7.- Paréceche que Santiago é unha cidade acolledora cos inmigrantes? Encóntraste moitos casos de discriminación?

Si, eu creo que realmente hai moitas axudas, pero non soamente para inmigrantes, porque para a xente de aquí tamén as hai. Nese aspecto non creo que esteamos nada cerrados. Tampouco me parece dicir o mesmo “Santiago é unha cidade racista”, coma se cadra, “os santiagueses”. Aquí foméntase a axuda e a interculturalidade.

 Alex Calvo e Oscar Padilla

8.- Á hora de preparar actividades como as de vacacións ou mesmo durante o curso escolar, tedes en conta algúns aspectos para fomentar a tolerancia e o respecto? Poderías mencionarnos algúns? Estas actividades fanse con algunha intención de inculcar a igualdade aínda tendo diferenzas, por dicilo así?

É verdade que a min persoalmente gústame e teño feito, sobre todo, xogos de rol e cousas así, no que te metes na pel doutros e sentes o que hai. Por exemplo, hai unha actividade que me encanta, que se chama “comedores do mundo”, onde é un pouco fomentar que vexan o que hai por aí e que non en todos os sitios está igual, por desgraza, e que somos todos iguais.

E si, o que se busca é un pouco a empatía, o sentimento de que todo o mundo coñeza a realidade do que hai, e adoitan ser xogos que se fan para fomentar a tolerancia.

9.- Gústache coñecer rapaces e familias tan diversas? Pode resultar duro ou complicado tratar con algúns casos de discriminación? Adoitas aprender algo destas persoas?

A min encántame traballar nos campamentos que son un crisol de culturas, porque todo o mundo aprende de todo o mundo. Iso é xenial. É difícil enfrontarte á discriminación cando non sabes como levar un caso por descoñecemento, ou por calquera cousa, e non sabes como facer para resolver un conflito. Hai casos moi duros tamén. E todo o que se poida aprender de alguén no sentido que sexa é positivo.

10.- É posible que chegue a afectar psicoloxicamente ver como sofren as familias que acuden a vós?

Si, é algo moi duro ver ás veces as situacións familiares dalgunha persoa, pero cando traballas en cousas coma nós, aínda que é duro, tamén é satisfactorio pensar que os estás axudando da maneira que podes.

11.- Como lle contarías a un neno pequeno como é este labor que realizas?

A verdade é que é moi fácil. Traballamos, pero pasámolo xenial traballando un futuro mellor, pasando un presente súper divertido e fomentando moito con xogos a educación civil e a integridade. O que buscamos é que a xente madure moito e que abra moito a mente.